Rozenburg
Het eiland Rozenburg was ooit een uitgestrekt landbouwgebied met het dorpje Blankenburg als centrum. Later werd het dorp Rozenburg op hetzelfde eiland belangrijker. Dit dorp kreeg in de loop der jaren een gemeentehuis, een postkantoor en een korenmolen en breidde verder uit met scholen en kerken. Na de Tweede Wereldoorlog moest Blankenburg wijken voor de zware industrie die oprukte in de Botlek en Europoort. Rozenburg bleef groeien.
Rozenburg is nog altijd omringd door snelwegen, opslagtanks, loodsen en havens waar grote tankers af- en aanvaren. Vanuit het dorp is hier niets van te zien omdat het helemaal omdijkt is. Het contrast tussen de omgeving en het dorpse karakter van Rozenburg is groot.
Vanaf 2010 is Rozenburg deel geworden van Rotterdam en geen zelfstandige gemeente meer. Veel inwoners vinden dat het er sindsdien niet beter op is geworden en noemen een aantal wijken het ‘afvalputje van Rotterdam’.
Toch heeft Rozenburg haar dorpse karakter behouden. Er zijn diverse parken en ook tussen de bebouwing is veel groen. Naast nieuwbouw, zijn er ook de wat oudere wijken waar de huizen nog een stenen schuurtje hebben en met onverwachte binnenplaatsen, moestuinen of en speelplaats.
Het dorp heeft een rijk verenigingsleven. Zo is er een biljartclub, een manege, een kinderboerderij en zijn er maar liefst vijf muziekverenigingen. Opvallend initiatief is Stichting Muziektheater De Ontmoeting. Om de leegstaande kerk ‘De Ontmoeting’ te behouden voor sloop, namen in 2007 de muziekverenigingen het gebouw over. Maandenlang verbouwden vrijwilligers de karakteristieke kerk tot een geschikt onderkomen om onder andere te kunnen repeteren. Inmiddels wordt het gebouw gebruikt door diverse verenigingen voor allerlei activiteiten. Het is een levendige ontmoetingsplek geworden.
(Deze serie wordt nog tot september 2024 aangevuld met foto’s over het alledaagse leven in Rozenburg en verschijnt als de twee-wekelijkse rubriek ‘Gewoon Rozenburg’ in de Rozenburgse Courant met teksten van Kor Kegel)